Bota do të ishte perfekte nëse gjithçka në jetë do të shkonte sipas planit, pa probleme. Por kjo nuk ndodh, krizat e jetës mund të ndodhin në fatin e çdo personi, të cilat sjellin shkatërrimin e një pjese të jetës së tij. Kjo mund të jetë humbja e një të dashur, largimi nga puna, probleme serioze shëndetësore. Dhe pastaj një person pushtohet nga frika për të ardhmen, bota e njohur fillon të shkatërrohet.
Udhëzimet
Hapi 1
Ju duhet ta kuptoni qartë se jeta juaj nuk përfundon në krizë, pa marrë parasysh sa e vështirë bëni. Me të vërtetë i lumtur është personi që jeton për sot. Sidoqoftë, ai nuk shikon prapa dhe shikon një hap përpara. Jetoni tani dhe këtu, mos e fajësoni veten për fatkeqësitë e kaluara.
Hapi 2
Kuptoni që një krizë nuk vjen rastësisht. Njerëzit, duke mos e ditur këtë të vërtetë, shpesh jetojnë, duke mos vërejtur asgjë përreth. Jeta e tyre është e qëndrueshme, e matur. Por papritmas diçka fillon të shkojë keq siç është planifikuar. Vetë jeta filloi të jepte sinjale që shërbejnë si fillimi i krizës. Por një person ose nuk u jep rëndësi atyre, ose thjesht nuk i vëren ato. Sigurohuni që të praktikoni aftësinë e reagimit të shpejtë ndaj sinjaleve të një krize të afërt. Për shembull, nëse shpesh grindeni me bashkëshortin tuaj, merrni kohë dhe bëni një bisedë zemër me zemër. Së bashku, gjeni shkaqet e grindjeve dhe përshkruani mënyrat për t'i eleminuar ato. Mos i injoroni problemet tuaja dhe mos prisni që bashkëshorti juaj të paketohet dhe të largohet nga ju. Pavarësisht nga punësimi i lartë dhe pasioni absolut për një aktivitet të caktuar, mësoni të caktoni kohë për secilën fushë dhe minimizoni momentin e fillimit të krizës.
Hapi 3
Kushtojini vëmendje pozitiveve. Për shembull, në jetën tuaj ka të dashur me të cilët ju është dashur të ndaheni, për të cilat pendoheni çdo minutë. Dije se gjëja më e mirë në këtë situatë është të mbash mend të gjitha gjërat e mira që kanë ndodhur mes jush. Sigurisht, në fillim do t'ju dëmtojë që ky person nuk është afër. Por kujtimet mund të zgjerojnë kufijtë e marrëdhënieve të së kaluarës që nuk ju lejojnë të shkoni, dhe t'i shikoni ato pa idealizim. Duke pranuar gjithçka që ishte në marrëdhënien tuaj, ju e lini atë të shkojë dhe hapni zemrën tuaj për marrëdhënie të reja. Përndryshe, e kaluara do të të dëmtojë. Për t'i bërë më të lehta rregullimet pas ndarjes, kaloni kohë me njerëzit që ju pëlqejnë më shumë.
Hapi 4
Mendoni për qëllimet tuaja të vërteta në jetë dhe rishikojini ato sipas nevojës. Në këtë rast, mund të ketë qëllime të rreme (të imponuara nga miqtë, shoqëria, prindërit) ose aspak qëllime. Duke jetuar sipas qëllimeve të njerëzve të tjerë, një person e kupton këtë me kalimin e kohës. Depresioni vendos dhe kuptimi se koha është e humbur. Ne shpesh bëjmë atë që nuk duam të bëjmë, megjithëse çdo ndryshim i mundshëm mbart me vete jo rrezik, por mundësi të reja. Dhe mungesa e një qëllimi çon në faktin se një person po lundron në mënyrë kaotike me rrjedhën e jetës. Dhe nëse nuk doni të jeni si një person amorf, atëherë keni nevojë për një qëllim. Jini të qartë për qëllimet tuaja. Ky do të jetë një faktor kryesor në luftën kundër krizës së afërt.
Hapi 5
Merrni mbështetjen e njerëzve të dashur. Nuk është e nevojshme të kesh shumë miq, mjafton që ka të paktën një që është i gatshëm të të mbështesë në kohë të vështira. Dhe më e rëndësishmja, jini të gatshëm të jepni kohën dhe energjinë tuaj për hir të një miku, pa kërkuar asgjë në këmbim.
Hapi 6
Filloni të zhvilloni cilësi të vullnetshme. Asnjë krizë nuk do të përballet me ju nëse jeni të përgatitur psikologjikisht për mbërritjen e saj. Zhvilloni cilësi të tilla si këmbëngulja në arritjen e qëllimeve, aftësia për të gjetur zgjidhje alternative, rezistenca ndaj stresit. Problemi për shumë njerëz është që në sinjalin e parë të një ankthi, ata dorëzohen në mëshirën e një krize. Dhe ata njerëz që i japin atij një luftë dhe duan të dalin prej saj si fitues janë në gjendje të arrijnë rezultate të mira në jetë. Ai që nuk dorëzohet do të fitojë.
Hapi 7
Bëhu vetvetja. Ndonjëherë njerëzit e quajnë një krizë paaftësinë për të arritur një qëllim që një i afërm ose mik ishte në gjendje ta bënte. Ata janë aq të etur për të qenë si të tjerët, saqë harrojnë plotësisht origjinalitetin dhe veçantinë e tyre.
