Dëshira për të përmirësuar tekstin në mënyrë të pacaktuar është një "sëmundje" e njohur e autorëve, një gjendje obsesive në të cilën duket se pas njëqind e njëzet e pesë rishikimeve teksti do të bëhet i përsosur. Por problemi nuk është gjithmonë në tekst.
E nevojshme
- - plani
- - struktura e tekstit
Udhëzimet
Hapi 1
Specifikimet
Teksti duhet t'i përgjigjet detyrës në fjalë: të zbulojë idenë e autorit, temën kryesore, t'i përgjigjet pyetjeve. Duhet të shkruhet në gjuhë të qartë (përveç nëse, sigurisht, nuk ishte vendosur detyra e kundërt). Duhet të ketë një strukturë të qartë: hyrja, pjesa kryesore, përfundimi. Nëse plotësohen specifikimet themelore, mund të lëvizni tutje. Nëse jo, nuk ka nevojë të nxitojmë për të krehur tekstin. Ndoshta shkrimtari ka një sy të turbullt.
Hapi 2
Mendja duhet të pushojë
Besohet se një person mund të abstraktojë nga teksti, ta hedhë një vështrim të ri në të paktën dy deri në katër orë. Në rastin ideal, duhet ta shtyni tekstin për disa ditë. Nga rruga, ekziston një rregull mjaft i zgjuar i shkrimtarëve që punojnë në zhanre të mëdha: "Ju nuk duhet të lexoni përsëri atë që është shkruar një natë më parë, përndryshe do të duhet të kaloni tërë ditën duke redaktuar tekstin e djeshëm". Një shkrimtar me përvojë di të ndryshojë fokusin optik dhe të vlerësojë tekstin së pari në nivelin makro (struktura, lidhëzat logjike), pastaj në nivelin mikro (shkrim-leximi, zgjedhja e fjalëve të sakta).
Hapi 3
Vetëvlerësim i ulët
Ka njerëz që janë patologjikisht të pasigurt. Çfarëdo që të shkruajnë, ato nuk janë gabime, por në të njëjtën kohë ngrenë vetëvlerësimin e tyre. Por në këtë rast, problemi i autorit tejkalon problemin e tekstit. Dhe nëse e shkruara (e veshur, e parë, e ngrënë) nuk e pëlqen një person vazhdimisht, atëherë duhet të kontaktoni një psikoanalist. Dhe për të zbuluar nëse prindërit nuk i kanë bërë presion talentit të pasigurt? Dhe mund të jetë mirë.
