Në përgjithësi pranohet se është jeta ajo që ha dashurinë në familje: punët e shtëpisë, fëmijët e vegjël, dita e tokës dhe rrobat e ndyra. Në fakt, dashuria në familje zhduket kur dashuria e gruas për veten e saj zhduket.
Një grua pa dashurinë për veten është një vështrim i zhdukur, kjo është mërzia pranë saj, kjo është një rutinë dhe duart e burrit të ulur.
Kur brenda një gruaje ka dashuri për veten, ajo di të vlerësojë veten dhe dëshiron të kujdeset për veten. Ajo dëshiron të buzëqeshë, të flirtojë, të provojë diçka të re dhe të kënaqet. Ajo nuk lodhet duke pyetur veten: çfarë dua tani dhe çfarë mund të bëj për këtë, kush mund të më ndihmojë me këtë? Në parim, ajo nuk harron të dëshirojë të paktën diçka në këtë jetë.
Kur një grua ka dashuri për veten e saj brenda, ajo ka dashuri për të gjithë botën, për të gjithë njerëzit përreth saj. Dhe ju mund ta ndjeni atë, ajo bën thirrje, ju doni të prekni këtë gëzim të brendshëm. Ngrohtësia dhe gëzimi i saj i sfondit bëhen ai mister që unë dua të zgjidh: çfarë është ajo për të që nuk kam? Si e bën ajo atë? Çfarë e bën atë kaq? Po sikur ta bëja edhe unë atë? Dhe kjo bëhet energjia në të cilën të gjithë rrotullohen intuitivisht.
Kur një grua ka dashuri për veten, asnjë fustan i ndotur i veshjes nuk mund të ndryshojë realitetin që ajo krijon rreth vetes thjesht nga ekzistenca e saj. Ju dëshironi të jeni pranë saj, pavarësisht se çfarë ka veshur, nëse ka manikyr dhe çfarë shqetësimesh kapërcen çdo ditë.
Kur një grua ka dashuri për veten e saj, nuk i intereson nëse dikush tjetër e do apo jo. Ajo tashmë është e mbushur me dashuri dhe e ka mjaft këtë dashuri plotësisht. Por në mënyrën më paradoksale, atëherë të tjerët fillojnë ta duan. Përfshirë dhe para së gjithash, burrin e saj.
Dashuria e një gruaje për veten e saj është një garanci e butësisë dhe kujdesit të përditshëm të burrit të saj për të. Buzëqeshja dhe gëzimi i saj janë ato që e bëjnë një mashkull ta bëjë atë edhe më të lumtur në mënyrë që të jetë i kënaqur me këtë lumturi vetë. Çdo ditë dhe çdo minutë.
