Një fëmijë fillon të kuptojë dhe të ndiejë fajin e tij për atë që ka ndodhur në moshën 5-7 vjeç. Më shpesh, kjo ndjenjë kultivohet qëllimisht në të nga prindërit të cilët besojnë se po veprojnë me qëllimet më të mira. Ata mendojnë se duke bërë kështu po e rrisin fëmijën e tyre si një person të ndërgjegjshëm dhe të përgjegjshëm. Por jo gjithmonë, për të korrigjuar gabimet, mjafton vetëm të pranosh fajin tënd për to.
Udhëzimet
Hapi 1
Nëse ktheheni në fëmijëri, do të mbani mend se të rriturit, prindërit ose kujdestarët ju futën fajin për ato veprime që nuk ju pëlqyen. Për një fëmijë nuk kishte asgjë të keqe në marrjen e rrobave të tij, por pasi kjo ndodhi, ai mund të dëgjonte nga një i rritur fjalët që ai nuk di si të jetë i pastër, se është i keq. Si rregull, nuk ishin vetë veprimet që u dënuan, por personi që i bëri ato. Ndjenja e fajit u fut në nënvetëdijen tuaj përmes një sistemi dënimesh dhe shpërblimesh.
Hapi 2
Gradualisht, ndërsa plakesh, faji do të lindte kur ti ose veprimet e tua nuk i përmbushnin pritjet që të tjerët të vendosën ndaj teje. Në këtë moment, ndodhi një zëvendësim i konceptit të përgjegjësisë dhe fajit. Në një nivel nënndërgjegjeshëm, keni kuptuar se nuk kërkohet asnjë veprim nga ju për të korrigjuar situatën, mjafton vetëm të kërkoni falje, të pranoni fajin tuaj.
Hapi 3
Një zëvendësim i tillë më pas luan një shaka mizore me një të rritur që sinqerisht nuk kupton se çfarë i nevojitet atij në familje ose në punë. Me inerci, ashtu si në fëmijëri, ai e di që ka kryer një vepër, por ka demonstruar se është fajtor, kërkoi falje dhe beson se çështja ka mbaruar. Por veprimet e një të rrituri, i cili është përgjegjës për njerëzit e tjerë dhe puna që i është besuar, nuk janë të ngjashme me veprimet e këqija të një fëmije që nuk mban asnjë përgjegjësi.
Hapi 4
Kuptoni që një i rritur nuk ka nevojë të ndihet fajtor. Në rast se keni bërë një gabim, një falje nuk është më e mjaftueshme - pritet të ndërmerrni veprime të mëtejshme me të cilat do të korrigjoni dëmin e bërë të tjerëve.
Hapi 5
Kur pushoni të kërkoni falje mekanikisht, të pranoni fajin tuaj, nga një zakon fëminor dhe të filloni të bëni përpjekje që gjithmonë të jeni përgjegjës për fjalët dhe veprimet tuaja, vetëm atëherë mund të konsideroheni me të vërtetë një i rritur. Çlirohuni nga faji dhe zhvilloni një ndjenjë përgjegjësie nëse doni që të tjerët t'ju marrin seriozisht.
