Fobia është një frikë e vazhdueshme, madje shpesh e fiksuar. Pavarësisht nga fakti që fobitë janë kudo, ato nuk janë norma e sjelljes njerëzore. Dhe nëse njerëzit zakonisht arrijnë ta përballojnë vetë frikën e zakonshme, atëherë fobitë më shpesh kërkojnë trajtim profesional. Fobitë janë shumë të ndryshme, por të gjitha ato mund të klasifikohen.
Udhëzimet
Hapi 1
Fobitë e fëmijërisë janë frika e bazuar në kontaktin me mjedisin që lindin në fëmijërinë e hershme. Kjo është frika nga errësira, frika nga disa objekte të veçanta, për shembull, dyert në bodrum dhe dollapët. Nëse një person nuk ka filluar të ketë frikë nga gjëra të tilla në fëmijëri, ai ka shumë të ngjarë të mos fillojë ta bëjë atë në të ardhmen. Fobia sociale i përket frikës së fëmijëve, pasi nevoja për t'u shoqëruar ndodh tek një person vetëm në vitet e para të jetës. Fëmijët mbi të gjitha nuk u pëlqen të shkojnë në kopsht. Adoleshentët dhe të rriturit zakonisht nuk tregojnë frikë nga shkolla ose puna në një mënyrë kaq të hapur. Sidoqoftë, fobitë e këtij grupi prekin një person gjatë gjithë jetës së tij. Fobia sociale e fëmijërisë shpesh rezulton në frikën e të folurit në publik ose komunikimit me eprorët ose njerëzit e fuqishëm, e cila është e pranishme në shumicën e të rriturve.
Hapi 2
Fobi adoleshente. Në këtë moshë, frika lindin bazuar në të kuptuarit e vetvetes si pjesë e mjedisit. Frika shoqërohet me një lloj specifik të ndërveprimit me njerëz ose objekte të tjera. Për shembull, intimofobia - frika nga marrëdhëniet seksuale - dhe të gjitha frikat seksuale të shoqëruara me këtë fobi më së shpeshti e kanë origjinën në adoleshencë. Por nëse në fillim një person frikësohet nga perspektiva e kontaktit fizik, atëherë në moshë të rritur kjo frikë zakonisht përkthehet në një frikë të marrëdhënieve të ngushta shpirtërore. Një person intimofob ka frikë të hapet, të marrë përgjegjësi dhe të afrohet me njerëzit. Vetëbesimi, i cili manifestohet më shpesh tek adoleshentët, gjithashtu çon në fobi. Gjithashtu në këtë moshë ekziston frika nga vdekja (thanatofobia), frika nga një hapësirë e mbyllur (klaustrofobia) ose hapësira e hapur (agorafobia).
Hapi 3
Fobitë e përgjegjësisë zakonisht ndjekin prindërit e rinj. Disa prej tyre kanë shumë frikë se diçka mund t’i ndodhë fëmijës. Ata përpiqen të kontrollojnë fëmijën e tyre në gjithçka, zgjedhin miq për të dhe e ndalojnë atë të ecë larg shtëpisë. Frika obsesive e këtij lloji nuk është shfaqje e dashurisë; ato janë panik me të cilin prindërit nuk mund të përballen. Si rezultat, fobitë shpesh shfaqen tek fëmijët.
Hapi 4
Fobi të çuditshme. Në dekadat e fundit, lista e fobive njerëzore është zgjeruar ndjeshëm. Disa nga fobitë po bëhen tipike për kohën e tyre, të tilla si frika nga mbipesha, ndërsa të tjerat janë të pazakonta, të tilla si frika nga balonat, pulat ose modeli në një rreth. Jo të gjitha fobitë nga ky grup kanë emrin e tyre.
